Umut, Trajedi ve Geri Dönüş

Le Mans 24 saat, motor sporları takviminin belki de en zorlu yarışı. Bu, sadece en hızlı olanın kazanabildiği bir yarış değil. Yirmi dört saat süresince karşılaşılan ve aşılması gereken o kadar çok değişken var ki…

Çok hızlı tur atabiliyor olabilirsiniz mesela; ancak aracınız rakipten fazla yakıt tüketiyorsa, yakıt almakla uğraşırken galibiyete elveda diyebilirsiniz. Tam tersi de elbet geçerli. Çok az tüketirken fazla yavaş kalırsanız, sonuç aynı. Dengeyi yakaladınız diyelim, gece saat 03:00 sularında, karanlığı son sürat yararken bir anlık konsantrasyon kaybı, bir yıllık emeğin ve hayallerin çöpe gitmesi demek. Suç sürücünüzde olmasa dahi… Mike Rockenfeller’ın 2011’deki kazası buna bir örnek mesela. Uzun lafın kısası, her değişkeni doğru değerlendirseniz de, Le Mans kazanmak için, bir miktar şansa ihtiyacınız var. Ve şans tam da o 24 saat boyunca yanınızda değilse, yapacak pek bir şey yok. Çünkü Le Mans, kimseye iyi davranmaz.

2016 edisyonu, araçlar gride dizilirken bastıran sağanak yağışın altında başladı. Start, güvenlik araçlarının ardında verildi ve bu durum yaklaşık bir saat kadar sürdü. Pist yavaş yavaş kuruyunca, güvenlik aracı pit yoluna daldı ve 23 saatlik yarış başladı.

LMP 1

Toyota, yarışın başından itibaren, uzun süredir kovaladıkları galibiyeti bu sezon alabileceklerini hissettirirken, Audi, uzun zamandır gördüğümüz en kötü performanslarını sergiledi. Henüz ilk saatlerde, Andre Lotterer, Benoit Treluyer ve Marcel Fassler’den oluşan yıldız kadronun kullandığı #7 turbo değiştirmek zorunda kalarak galibiyet yarışından çok uzaklarda kaldı. 21. Saat geçilirken de takımın diğer aracı #8, pit garajında uzun süreler kalmak durumunda kalınca, Audi’nin tacını geri alma hayalleri neredeyse başlamadan sona erdi.

Porsche cephesinde ise, son şampiyon Mark Webber, Timo Bernhard ve Brendon Hartley’li #1, motordaki bir su sızıntısının kurbanı olup 38 tur geriye düştü. Saatler ilerlerken galibiyet için mücadele #5 ve #6 Toyota’lar ve #2 Porsche arasında idi. Toyota’lar iki pit stop arasında rakiplerinden yaklaşık bir tur daha fazla zaman geçirebilmenin avantajıyla oldukça mücadeleci durumdalardı. Porsche’ye karşı avantajlarını da özellikle güvenlik aracı periyotlarında yaptıkları çok akıllı stratejilerle bitime saatler kala, Anthony Davidson, Sebastien Buemi ve Kazuki Nakajima’nın kullandığı #5 ile yıllardır uğruna çalıştıkları galibiyete emin adımlarla ilerliyorlardı. Arkalarında ise, Neel Jani, Mark Lieb ve Romain Dumas’lı #2, ellerinden geleni yapmış ama farkı eritmekte başarılı olamamıştı.

Sonra… Sonrası biraz karışık. Son üç buçuk dakika kala, yani artık Toyota kazandı derken, takım garajında yavaştan kutlamalar başlamışken #5 yavaşlamaya başladı. Gelenek olduğu üzere, takımın diğer otomobilinin kendisini yakalaması ve yan yana çizgiyi geçmek üzere olduğunu düşündü izleyenler. Hatta o sırada #6’nın kokpitindeki Stephane Sarrazin de yarış sonrası “Kazuki (Nakajima) yavaşladığında son turu birlikte atmamız için beni beklediğini düşündüm” şeklinde açıkladı durumu. Le Mans tarihine geçen anlardı bunlar, Nakajima son tura girecekken start düzlüğünde yavaşladı ve durdu. Çaresizce, otomobilden güç alamadığını söylüyordu telsizden ve Toyota garajında galibiyet heyecanı okunan yüzler dondu, yarışı takip eden herkes şok oldu, #2 Porsche Nakajima’nın stop eden aracının yanından geçti. Porsche garajı sevinçten yıkılırken geri kalan herkes, ne olduğunu algılamaya çalışıyordu. Bir film senaryosu olsa inandırıcı bulunmayacak, hatta dalga geçilecek bu trajik an, Le Mans 24 Saat’in ne kadar acımasız bir yarış olduğunu yüzümüze çarptı.

Porsche, şansın yanında olduğu taraftaydı ve 18. Le Mans zaferlerine ulaştılar. Hak etmediklerini söyleyemeyiz elbet, lakin çok ama çok şanslı olduklarını da söylemeden geçemeyiz. Günün sonunda, Nakajima otomobili yeniden hareket ettirmeyi başardı, ama 11 dakikadan uzun süren son tur, kurallar gereği diskalifiye sebebi sayıldı. #6 podyumun ikinci basamağına yükselirken, unutulacak bir yıl geçiren Audi, #8 ile dokuz tur geriden gelerek üçüncü basamağa çıktı ve 1999 yılında Le Mans’a girişinden beri podyumda bulunma geleneğini devam ettirdi.

LMP 2

#36 Signatech Alpine takımı, Nicolas Lapierre, Stephane Richelmi ve Gustavo Menezes ile LMP 2 sınıfında galibiyete ulaştı. Fransız takımı, #46 TDS Racing otomobilinin sabahın erken saatlerinde sorun yaşamasıyla, #26 G-Drive Oreca’nın bir tur önünde liderliği ele geçirdi ve #26 farkı 2 dakika 40 saniyeye kadar indirse de, podyumun en üst basamağına yerleşti. Podyumun son basamağı ise, dört tur arkadan gelen #37 BR01’e gitti.

GTE Pro ve GTE-Am

Ford, geçmişteki başarılarını hatırlatırcasına, yeni Ford GT ile çok konuşulan geri dönüş senelerinde 1. ve 3. Sıranın sahibi oldu. Kazanan otomobil, Dirk Müller, Joey Hand ve Sebastien Boudais’nin kullandığı #68 Chip Ganassi Team USA olurken, Ryan Briscoe, Richard Westbrook ve Scott Dixon’lı #69 üçüncülüğü aldı. İki Ford’un arasında ise #82 Risi Competizione takımının otomobili Ferrari 488 GTE yer aldı. Sabahın erken saatlerinde önde olan Giancarlo Fisichella, Toni Vilander ve Matteo Malucelli’nin kullandığı #82, daha hızlı olan #68 tarafından geçildi ve bunun üzerine Vilander’in bir de spin atmasıyla 1 dakika farkla rakibinin arkasında kaldı.

GTE Amatör sınıfının podyumu ise #62 Scuderia Corsa Ferrari 458, #83 AF Corse Ferrari 458 ve #88 Abu Dhabi-Proton Racing Porsche 911 RSR şeklinde oluştu.

Dünya dayanıklılık şampiyonası WEC’in bir sonraki etabı, 24 Temmuz’da koşulacak olan Nürburgring 6 saat yarışı.